Alpaca's en afwisselend weer

Na mijn winterse avonturen in Florenceville en st. John’s was het voor mij tijd om richting mijn laatste werkplek te reizen, een alpaca boerderij in Southampton, Nova Scotia, met een tussenstop in Saint John. En nee dat is niet hetzelfde als st. John’s, Saint John (zonder s) is de hoofdstad van de provincie New Brunswick. De reden dat ik daar een tussenstop had gepland was dat daar iemand in de buurt woont die ik via internet ken, Christina. Ik kon bij haar logeren (en nee, het bleek geen 60 jarige enge kerel te zijn) en dat was gelukkig erg gezellig. Ook ben ik met haar en haar familie mee geweest naar de kerk (ik ben in Canada naar meer kerkdiensten geweest dan in mijn hele leven in Nederland) waar zij hun meeste vrienden hebben. Zeker de kinderen, die hier vaak thuis les krijgen, moeten het hebben van hun contacten in de kerk. Gelukkig was iedereen erg aardig en wilde van alles weten over mijn reis. Die avond zijn we ook nog gaan schaatsen, het kon helaas niet op de rivier want er lag een dikke laag sneeuw op, maar er was een klein veldje onder water gezet waar we terecht konden.

De volgende dag moest ik alweer verder naar Southampton. Ik verblijf nu op de boerderij van Art en Kayla, en hun dochtertje Clara. Samen hebben zij een kleine alpaca boerderij met tien alpaca’s, die ze houden voor de wol. Daarnaast hebben ze nog kippen voor eieren (helaas leggen ze op het moment niet), Art verkoopt antiek, Kayla verhuurt appartementen en ze hebben beide daarnaast nog een baan. En o ja, Kayla is acht maanden zwanger. Ik zit hier samen met een Duits meisje en we moeten veel verschillende dingen doen. Het schoonmaken van de wol is de grootste taak, maar ik heb ook al hout gesplitst, de keuken van een van de appartementen geschilderd, op Clara gepast, stallen uitgemest(erg lastig als de boel bevroren is) en geholpen met de gezondheidscheck van de alpaca’s. Dat laatste was wel interessant, elke maand moeten de dieren een vaccinatie krijgen tegen een ziekte die overgedragen wordt door herten, op die momenten worden meteen hun nagels geknipt, en het gewicht gecontroleerd. Nou zijn alpaca’s een stuk vriendelijker dan llama’s, maar ze vinden dat gedoe aan hun lijf maar niks. Ik moest ze aan hun nek in de houdgreep houden (de een wat strakker dan de ander) terwijl Kayla alles controleerde en de prik gaf. Het vasthouden was niet eens zo heel erg, want alpaca’s zijn extreem zacht.

De omgeving hier heeft wel wat weg van st. John’s, met het wat ruigere landschap. Het weer is hier een zootje, je kan de dag beginnen met min 18 en sneeuw, en eindigen met 10 graden en regen.

Hadden jullie trouwens het artikel in de Culemborgse Courant gezien? Voor het eerst sinds mijn zwemdiploma dat ik de krant heb gehaald, en dit keer met meer dan alleen mijn naam! Voor wie het nog wil lezen is hier de link: http://culemborgsecourant.nl/lokaal/de-reis-van-aleid-krist-341336

En voor de mensen die via het artikel hier gekomen zijn, welkom!