Tot ziens Canada!

Gisteravond heb ik Canada na zeven maanden verlaten. Met een dubbel gevoel stapte ik het vliegtuig in, aan de ene kant had ik ontzettend veel zin in het volgende avontuur (Ijsland!), maar aan de andere kant was het ook wel een beetje verdrietig, ik heb het namelijk zeven maanden ontzettend naar mijn zin gehad, mooie dingen gezien en leuke en bijzondere mensen ontmoet. Als ik zo terugkijk op mijn reis kan ik wel concluderen dat ik ontzettend veel geluk heb gehad, geen enkele keer ben ik ziek geweest, ik heb geen nare ongelukken gehad en ik ben niet met de verkeerde mensen in aanraking gekomen, alles is eigenlijk perfect gegaan.

Wel zijn mij in zeven maanden dingen opgevallen waar ik bij vertrek niet per sé over na had gedacht. Zo hebben ze in Canada vrijwel uitsluitend de ronde deurknoppen die je moet draaien, hebben ze geen paprika chips maar wel een variant met ketchup smaak, verkopen ze melk in een zak en rijd vrijwel iedereen een auto met automaat. Het zijn de kleine dingen die het land nog unieker maken dan het al is, en ik ben zeer benieuwd wat de ijslanders voor rare trekjes hebben.

Ik heb vier weken om dat uit te vinden, want dan is mijn reis dan toch écht ten einde, en ik moet eerlijk zeggen, dat is wel oké. Want hoezeer ik het ook naar mijn zin heb gehad (en nog heb!), ik mis Nederland (en de paprika chips) toch wel een beetje...